"Tijdens mijn eerste wandelingen in de Zennevallei werd ik gegrepen door de veelheid aan impressies, door de diverse verhoudingen tussen natuur, industrie en verstedelijking.” Benedict Vandaele

De veranderende omgeving van de kronkelende Zenne inspireert een twintigtal beeldende kunstenaars. De deelnemers van Shifting Sceneries bevinden zich in verschillende fases van hun oeuvre en resideren in het binnen- en buitenland. Op basis van diverse linken integreren zowel opkomende talenten als gevestigde waarden nieuwe en bestaande kunstwerken op de acht geselecteerde locaties. De historische context, een visuele connectie of een actueel thema dienen als leidraad. Al fietsend of wandelend ontdekken de bezoekers de kunstenroute die zich uitstrekt over Halle, Sint-Pieters-Leeuw, Beersel en Drogenbos. Gaande van het Malakoffdomein en kasteeldomein Calmeyn tot de voormalige papierfabriek de Meurs, Sluis 9 van het kanaal Brussel-Charleroi, Jan Ruusbroec en Onze-Lieve-Vrouwkerk en de culturele huizen FeliX Art & Eco Museum en Het Huis van Herman Teirlinck.

--

De curatoriële praktijk van Benedict Vandaele (°1990, Brugge) wordt gedreven door een onophoudelijke passie voor hedendaagse beeldende kunst. Een rijkgevuld academisch parcours en uiteenlopende projecten met diverse partners vormen de basis voor zijn huidige activiteiten als freelance tentoonstellingsmaker. Hierbij vormen curatorieel, archivalisch, maatschappelijk en (kunst)historisch onderzoek de basis voor zijn artistieke interventies. Daarnaast is Benedict actief als schrijver, spreker en adviseur.

Renato Nicolodi (°1980, Anderlecht, BE) woont en werkt in Borchtlombeek (BE). Zijn monumentale sculpturen, maquettes en schilderijen komen over als tijdloze archetypes. Nicolodi’s gegronde kennis van de architectuurgeschiedenis ligt ten grondslag aan zijn praktijk waarin historische gebouwen op mentaal niveau worden teruggebracht tot hun basiselementen. Deze elementen dienen als bouwstenen om uitgepuurde constructies te ontwerpen die niet langer functioneel zijn en elke vorm van ideologie afwijzen. Het ritmisch gebruik van geometrische vormen en de bewuste omgang met lichtgradaties overstijgen de esthetiek van elk werk. Ieder kunstwerk fungeert als een toegangspoort die de kijker uitnodigt om zijn eigen mentale ruimte te betreden en biedt een ultieme rustpunt om te mediteren of te reflecteren. Recente tentoonstellingen zijn Seoul Biennale of Architecture and Urbanism: CROSSROADS, 2021, Dongdaemun Design Plaza, Seoul (KR) en Clair/Obscur,2022, Axel Vervoordt Gallery, Wijnegem (BE).

Henk Visch (°1950, Eindhoven, NL) woont en werkt in Eindhoven (NL). Hij beschouwt het maken van sculpturen, tekeningen en grafisch werk als een vorm van denken met materiaal. Visch gebruikt diverse materialen, zoals brons, hout en gevonden materialen om figuratieve en abstracte kunstwerken te creëren. Vaak voeden Visch’ herinneringen, dromen en impressies onbewust het creatieproces. Zijn beeldhouwwerken verbeelden vaak verstilde en gestileerde menselijke figuren die lopen, stilstaan, rusten of liggen. Sommige proberen het evenwicht in zichzelf te vinden om daarna bijna de balans te verliezen. De poëtische titels versterken zijn beeldtaal en roepen uiteenlopende associaties op bij de toeschouwer. Visch beschouwt de diverse connotaties die bij de kijker ontstaan als de ware betekenislagen van zijn werk. Recente tentoonstellingen zijn two SONGS in the LIVING ROOM, 2022, Légume Gallery, Chengdu (CN) en 1e Biënnale Noordwijk: Transities – kunst op geestrijke gronden, 2023, Noordwijk (NL).

‍

Isabel Fredeus (°1991, Wilrijk, BE) woont en werk in Kapellen (BE). De interesse in materialiteit en proces is de drijvende kracht achter haar kunstenaarschap. Eigenschappen van natuurlijke objecten en verschijnselen zoals glas, blauwsteen en licht zijn het vertrekpunt voor studie en experiment. Manipulatie en verwondering verenigen zich tijdens het creatieproces en resulteren in installaties, sculpturen, video’s en performances. Vaak wordt een bepaalde natuurlijke verschijning, zoals lichtbreking, verkleuring en verzuring, een actief element van het kunstwerk. Op een subtiele manier roept Fredeus’ poëtische beeldtaal de kracht van de natuur op en de menselijke neiging om het te begrijpen en te controleren. Recente tentoonstellingen zijn Pilz, 2022, Benzeholz, Meggen (CH) en SNOBS #8,2023, Het Bos, Antwerpen (BE).

Léo Fourdrinier (°1992, Parijs, FR) woont en werkt in Toulon (FR). Zijn sculpturen en installaties komen tot stand door diverse elementen van mythologie, archeologie, wetenschap en technologie op een onlogische manier samen te brengen. De assemblages van archetypische beelden met gevonden en persoonlijke voorwerpen ogen surrealistisch en tegelijkertijd verwijst de iconografie naar verschillende maatschappelijke thema’s zoals transhumanisme. De materiaalkeuze van Foudrinier versterkt eveneens het contrast door natuurlijke als kunstmatige objecten, zoals hout en steen met plastiek en neonlichten, te combineren. Op een sublieme manier roepen zijn sculpturen en installaties verschillende associaties op, gaande van romantische herinneringen tot apocalyptische toekomstbeelden. Recente tentoonstellingen zijn 16e Biennale de Lyon: Manifesto of Fragility, 2022, Lyon (FR) en 9e Bourse Révélation Emerige x Institut Français Madrid x Feria Arco, 2023, Madrid (ES).

‍

Tina Gillen (°1972, Luxemburg, LU) woont in Alsemberg (BE). Onze verhouding tot de waarneembare wereld is een onuitputtelijke inspiratiebron voor haar werk. Schilderijen, picturale objecten en environments zijn vaak gebaseerd op haar persoonlijke indrukken van (sub)urbane en groene landschappen. Zelfgenomen foto’s dienen als een intermediair tussen de impressies van verschillende omgevingen en de plastische vertalingen van een of meerdere fotografische beeldelementen op het doek. Huizen, bomen en atmosferische verschijnselen keren vaak terug in haar werk en worden tijdens het creatieproces onderworpen aan diverse picturale experimenten. Op een onbevangen manier trekken Gillens geabstraheerde composities met figuratieve elementen onze aandacht zodat onze blik geleidelijk verschuift naar de formele aspecten van schilderkunst zoals kleur, vorm en verfhuid. Recente tentoonstellingen zijn 59e La Biennale di Venezia: Faraway So Close, 2022, Venetië (IT) en Flying Mercury, 2023, Konschthal Esch, Esch-sur-Alzette (LU).  

‍

Anneke Eussen (°1978, Kerkrade, NL) woont en werkt in Vaals (NL). Gebruikte materialen en objecten spelen een cruciale rol in haar artistieke praktijk. Eussen deconstrueert vaak gevonden architecturale elementen zoals glas, beton en marmer om ze te herwaarderen tot een nieuwe compositie. Ze beschouwt oude en verweerde voorwerpen als waardevol en maakt ons bewust van de sculpturale kwaliteiten van ieder materiaal en object. Haar vrije omgang met de vormelijke kwaliteiten getuigt tevens van respect voor de geschiedenis van ieder ding. Esthetische verwondering gaat hand in hand met de bewustwording van onze omgang met alledaagse voorwerpen. Recente tentoonstellingen zijn Extra, 2023, Kunstverein Schwerin, Schwerin (DE) en Longer, 2023, Marinaro Gallery, New York (US).

Maarten Vanden Eynde (°1977, Leuven, BE) woont en werkt in in Drogenbos (BE) en Saint-Mihiel (FR). Kort na de eeuwwisseling begon Maarten Vanden Eynde zich te verdiepen in het Antropoceen. Het discours er omheen en zijn verwikkelingen binnen een mondiale en postkoloniale context vormen de kern van zijn artistiek onderzoek. Langdurige onderzoeksprojecten voeden zijn oeuvre en staan hem toe om zicht te concentreren op een specifiek thema en daaruit meerdere kunstwerken en presentaties te ontwikkelen. Momenteel onderzoekt Vanden Eynde de invloed van de trans-Atlantische handel in cruciale grondstoffen (bv. rubber, olie, ivoor, koper, kobalt, katoen, lithium enuranium) op de evolutie van de mensheid, de oprichting van naties en het ontstaan van andere mondiale machtsstructuren. Sinds 2005 runt Vanden Eynde samen met zijn partner Marjolijn Dijkman Enough Room for Space, een onafhankelijke kunstruimte die zich richt op experimentele onderzoeksprojecten en tentoonstellingen.Recente tentoonstellingen zijn CompulsiveDesires: On Lithium Extraction and Rebellious Mountains, 2023,The Galeria Municipal do Porto, Porto (PT) en Seeds of Memory, 2023-2024, Fries Museum, Leeuwarden (NL).

‍

Willem Boel (°1983, Sint-Niklaas, BE) woont en werkt in Meulestede (BE). Zijn multidisciplinaire oeuvre bestaat uit schilderijen, sculpturen en grootschalige installaties in de publieke ruimte. Het maken van kunst in reeksen kenmerkt zijn praktijk, evenals het hergebruik van gevonden industriële materialen.  De inventieve constructies van Boel bestaan vaak uit restanten van oude structuren en machines die de grens tussen het functionele en het disfunctionele opzoeken. Het monumentale werk gedraagt zich als autonoom object die tot leven komen door invloed van natuurlijke elementen zoals wind, zon en regen. Het surreëel karakter van het werk in de context van een specifieke locatie roept diverse associaties op in het hoofd van de toeschouwer en nodigt ons uit om na te denken over de mogelijke betekenissen van kunst. Recente tentoonstellingen zijn The Flemish Room:Avalanche, 2022, Galeria Hilario Galguera, Madrid (ES) en La Primavera,2023, Archipel, Otegem (BE).

Maxime Brigou (°1992, Roeselare, BE) woont en werkt in Gent (BE). Haar abstracte sculpturen worden gecreëerd door eenvoudige en ruwe materialen samen te brengen. Tijdens het assembleren richt Brigou zich niet alleen op de driedimensionale compositie van de objecten, maar ze speelt ook met typische schilderkundige elementen zoals kleur en schaduwwerking. Deze aanpak doorbreekt het statisch karakter van haar sculpturen en geeft ze een mysterieuze uitstraling. Het ontastbare en het bovenzinnelijke houden de aandacht van de toeschouwer gericht op het werk en confronteert hem of haar met fysieke en mentale contrasten. Recente tentoonstellingen zijn The Flemish Room: Avalanche, 2022, Galeria Hilario Galguera, Madrid (ES) en La Primavera, 2023, Archipel, Otegem (BE).

Lode Lappere (°1966, Kortrijk, BE) woont en werk in Petegem-aan-de-Leie (BE). Persoonlijke indrukken van het Westen en het Oosten vertaalt hij in schilderijen, aquarellen en sculpturen. De abstracte beeldtaal van Laperre heeft altijd een symbolische dimensie en verwijst vaak naar contrasterende fenomenen tussen beide culturen. Thema’s zoals vergankelijkheid, reïncarnatie en de kunstgeschiedenis keren op een subtiele wijze terug in zijn werk. Tegelijkertijd weet Laperre het evenwicht te bewaren tussen inhoud en vorm. Hij gaat voornamelijk aan de slag met acrylverf en experimenteert daarbij met verschillende technieken. Laperre maakt gebruik van diverse materialen ,zoals kwasten, penselen, breekmessen, boorkoppen en dremels. Zonder een specifiek compositorisch doel voor ogen te hebben, creëert hij werk met een rijke textuur door acylpartijen toe te voegen en te verwijderen. Recente tentoonstellingen zijn ∞, 2023, Per van der Horst Gallery, Taipei (TW) en A Pro Pot, 2023, Mudel, Deinze (BE).  

Bart Lodewijks (°1972, Beuningen,NL) woont en werkt in Gent (BE). Sinds 2001 werkt hij aan grootschalige, lineaire krijttekeningen in openbare en private ruimtes. Hij tekent met krijt op muren, huizen, kerken, ziekenhuizen en wegen in steden en dorpen, en schrijft over het proces en de mensen die hij ontmoet tijdens het tekenen. Publicaties, kranten en e-books maken integraal deel uit van zijn werk. Hierin vertelt hij hoe de ontmoetingen met bewoners, bezoekers, passanten en kinderen het tekenen mogelijk maken; hij vertelt over de interacties, de sympathie en het vertrouwen, maar ook over de argwaan en de weerstand die het tekenen oproept. De verhalen leggen bloot wat zonder krijttekening onzichtbaar was gebleven. Zo ontstaat er een verhalende analyse van de plekken waar de tekening neerstrijkt. Recente interventies zijn Istanbul Drawings, 2022, Platform 0090, Istanboel (TR) en Kunstintegratie project voor de nieuwe gevangenis Haren, 2022-2023, Federale Overheid, Haren (BE).  

Anna Burvenich (°1977, Gent, België) woont en werkt in Gent (BE). Haar installaties zijn ambigu en hebben als doel om dragers te worden van uiteenlopende associaties en betekenissen. Burvenich maakt gebruik van alledaagse materialen die ze loskoppelt van hun oorspronkelijke functie. Elementen zoals versneden badbloemen, bevroren schoonmaakproducten en heruitgevonden woorden worden op deze manier terug autonoom, waardoor de dialoog tussen de fysieke ruimte en de context waarin ze worden getoond wordt geïntensifieerd.Rondreizende werken krijgen op deze manier steeds meer betekenislagen. Iets gewoons en onbeduidends evolueert zo naar iets poëtisch bijna sacraals. Recente tentoonstellingen zijn Lichtfestival Gent, 2021, Gent (BE) en LuxHelsinki, 2023, Helsinki (FI).

Laura Nsengiyumva (°1987, Brussel, BE) woont en werkt in Brussel (BE). Ze is architect en multidisciplinair kunstenaar met Rwandese roots. Nsengiyumva onderzoekt thema’s als de diasporische ervaring, meervoudige identiteit, Noord-Zuidrelaties en empathie. Haar kunstwerken variëren van performance en video tot tijdelijke installaties. De koloniale kritiek is onlosmakelijk verbonden met haar artistieke praktijk. Door de plastische weergave van haar bezwaren, die vaak naar voren komen in gekoloniseerde ruimtes in België, streeft ze naar het creëren van nieuwe verbindingen die de sociale cohesie versterken. Recente tentoonstellingen zijn 100 x Congo: een eeuw Congolese kunst in Antwerpen, 2021, MAS, Antwerpen (BE) en ITORERO, 2022, LE LOFT DAKAR, Dakar (SN).

Marjolijn Dijkman (°1978, Groningen, NL) woont en werkt in Drogenbos (BE) en Saint-Mihiel (FR). Haar projecten ontstaan vanuit haar interesse in bepaalde culturele of natuurkundige manifestaties op specifieke locaties.Tijdens het artistiek proces combineert Dijkman onderzoek en verbeeldingskracht,vaak in samenwerking met gelijkgestemde wetenschappers en kunstenaars. Als multidisciplinair kunstenaar vertaalt Dijkman haar ervaringen met het onderwerp in een reeks kunstwerken, bestaande uit film, fotografie, beeldhouwkunst en installatie. Sinds 2005 runt Dijkman samen met haar partner Maarten Vanden Eynde Enough Room for Space, een onafhankelijke kunstruimte die zich richt op experimentele onderzoeksprojecten en tentoonstellingen. Recente tentoonstellingen zijn On-Trade-Off:Charging Myths, 2023, Framer Framed, Amsterdam (NL) en 3e Chronique Biennale: The Night, 2023, Marseille (FR).

‍

Nils Verkaeren (°1980, Antwerpen, BE) woont en werkt in Antwerpen (BE). Hoewel Verkaeren regelmatig in zijn atelier werkt, blijft het schilderen in de openlucht van cruciaal belang voor zijn praktijk. De drang om met een minimum aan schildermaterialen de natuur in te trekken, vitaliseert zijn artistieke flow. Hij zoekt voortdurend naar interessante landschappen in binnen- en buitenland, maar heeft geen enkele ambitie om het landschap op een waarheidsgetrouwe manier weer te geven op het doek. Naarmate de herkenbaarheid van natuurlijke elementen zoals vegetatie, water en heuvels afneemt, verschuift de focus naar de formele eigenschappen van de schilderkunst: kleur, vorm, compositie en verfhuid. Efemere elementen, zoals zonneschijn, mistvorming en schaduwen dienen louter als alibi om diverse indrukken op een persoonlijke en plastische manier te interpreteren. Recente tentoonstellingen zijn en Attempts At Civil Disobedience, 2022, Galerie Lloyd, Oostende (BE) en Presence of a Mountain, 2023, Kusseneers Gallery, Brussel (BE).

‍

Francesca Ferreri (°1981, Savigliano, IT) woont en werkt in Turijn (IT). Haar sculpturale oeuvre richt zich op het idee en de praktijk van restauratie en hoe deze aspecten herinneringen kunnen oproepen. Herinneringen zijn niet statisch, maar worden bij elke herinnering opnieuw opgebouwd in de geest, met verlies of toevoeging van gegevens tot gevolg. Ferreri past de principes van integratie en imitatie toe op bestaande objecten en fragmenten, met als doel hun grenzen en identiteit te herdefiniëren. Om dit proces uit te voeren, maakt ze gebruik van vertrouwde restauratietechnieken en diverse materialen zoals pigmenten en consoliderende harsen. Haar creatieproces is dus een persoonlijke vorm van restauratie die de actie suggereert van het heropbouwen van een denkbeeldig object. Recente tentoonstellingen zijn Matematica della materia, 2022, Galleria Pola Simondi, Turijn (IT) en Eclettica, 2022, Ettore Fico Museum, Turijn (IT).

Jan Detavernier (°1980, Brugge, BE) woont en werkt in Drongen (BE). Diepere inzichten uit wiskunde en natuurkunde vormen de basis voor zijn idealistische kunstenpraktijk. Met zijn installaties en paviljoenen in groene omgevingen wil hij plaatsen creëren voor rust en verwondering. Detavernier gebruikt materialen zoals hout, aluminium en plexiplaten om zijn geometrische beeldtaal vorm te geven. De esthetische aantrekkingskracht van zijn werk dient als een stapsteen naar een spirituele wereld. Een metafysische ruimte waarin gevoelens en gedachten nauw met elkaar vervlochten worden. Met deze ervaring wil Detavernier de mens terug met zichzelf laten connecteren om vervolgens ook zijn voeling met de natuur te herstellen. Recente tentoonstellingen zijn Phibrations, 2022, Gijzelstraat 11, Drongen (BE) en The Festival, 2022, New European Bauhaus, Kunstberg, Brussel (BE).

Suzette Bousema (°1995, Den Haag ,NL) woont en werkt in Den Haag (NL). De impact van menselijke activiteiten op de aarde en de atmosfeer vormt een rode draad in haar jonge oeuvre. Hedendaagse thema’s zoals de wereldwijde vervuiling of klimaatverandering liggen vaak aan de grondslag voor haar artistieke onderzoeksprojecten. In samenwerking met verschillende wetenschappers verwerft Bousema feitelijke kennis en inzichten, die ze vervolgens in haar interdisciplinair proces vertaalt in fotografie, grafiek, glaswerk, textiel, geluid of geur. Door middel van haar multimediaprojecten prikkelt Bousema verschillende zintuigen, waardoor ze de relatie tussen haar werk en de toeschouwer intensifieert. Op een fijngevoelige manier scherpt deze ervaring het ecologisch bewustzijn van ieder individu aan. Recente tentoonstellingen zijn Entangled Life, 2022, Radius, Delft (E) en Raw Photo Triënnale Worpswede: Turning Point.Turning World, 2023, Worpswede (DE).

Joep van Lieshout (°1963, Ravenstein, NL) woont en werkt in Rotterdam (NL). In 1995 richtte de beeldhouwer Atelier van Lieshout op, een samenwerkingsverband dat radicaal breekt met het beeld van de kunstenaar als een artistiek genie. Sindsdien zoekt AVL de grens op tussen kunst, design en architectuur. De (verborgen)dynamiek van diverse systemen, van menselijke anatomie tot actuele maatschappelijke tendensen, vormt de rode draad in het beeldend oeuvre. De sculpturen, installaties, gebouwen en meubels hebben vaak tragikomische uitstraling en behandelen terugkerende thema aan zoals macht, verbeelding, industrie, ecologie en dystopie. Recente tentoonstellingen zijn Blast Furnace, 2019-2023, Art Omi, Ghent NY (US) en Pays-Bas, l’autre pays des beaux-arts, 2023, CAC Meymac, Meymac (FR).

‍

Ugo Schiavi (°1987, Parijs, FR) woont en werkt in Marseille (FR). Met zijn sculpturen en installaties creëert hij meeslepende verhaallijnen en dramatische spanningen tussen fictie en geschiedenis, tussen kracht en breekbaarheid. Schiavi’s artistieke proces is gebaseerd op het gebruik van modellen en openbare monumenten, waaruit hij gedetailleerde afgietsels maakt. Zijn kunst fungeert als een poëtische herinnering van de menselijke conditie, waarbij het de tijdelijkheid van triomf en de kwetsbaarheid van onze ambities benadrukt. Schiavi's meesterlijke vermogen om zowel de fysieke als symbolische aspecten van zijn onderwerpen te verkennen, resulteert in intrigerende kunstwerken die ons uitnodigen om onze eigen plaats in de wereld te overdenken en onze relatie tot de geschiedenis en de toekomst te heroverwegen. Recente tentoonstellingen zijn Leviathan, 2022, Centre d’art Bastille, Grenoble (FR) en 16e Biennale de Lyon: Manifesto ofFragility, 2022, Lyon (FR).

Alice Vanderschoot (°1989, Brugge, BE) woont en werk in Brugge (BE). In haar sculpturale praktijk bestudeert ze de vormgeving van voorwerpen en symbolen die haar digitale en fysieke leefwereld overspoelen. Haar fascinatie voor ogenschijnlijk eenvoudige objecten gaat gepaard met een ontleding van de verborgen aspecten van het beeld. Vanderschoot analyseert ze vanuit (kunst)historische en hedendaagse contexten, zoals mythologie, consumptie en linguïstiek. Hoe complexer het beeld is, hoe interessanter de startsituatie wordt voor haar artistiek proces. Op een speelse manier vervormt ze haar referenties, bijvoorbeeld door ze op te blazen of weer te geven in een egale kleur. Op het eerste gezicht lijken Vanderschoots sculpturen direct en naïef, maar pas later beseft de toeschouwer hoe ze esthetiek en complexiteit op een meesterlijke wijze tegenover elkaar plaatst. Recente tentoonstellingen zijn All that glitters, 2023, Poortersloge, Brugge (BE) en Sint-Denijs-City, 2023,Sint-Denijs (BE).

Lobke Meekes (°1981, Groenlo, NL) woont en werkt in Harfsen (NL). Maatschappelijke uitdagingen en landschappen vormen de inspiratiebronnen voor haar locatiespecifieke werk. De relatie van de mens met zijn (groene)leefomgeving staat centraal en vormt altijd de basis voor een artistieke ontdekkingstocht. Meekes onderzoekt zowel opvallende als haast onzichtbare elementen om ze in een nieuwe context te plaatsen. Door verhalende elementen in haar werk te integreren, ontstaat er een symbiose tussen de toeschouwer, het kunstwerk en de omgeving. Op een interactieve manier zet de ervaring de kijker aan het denken over zijn relatie tot ecologische en maatschappelijke onderwerpen. Zonder enige vorm van activisme slaagt Meekes erin om ons anders naar de dingen te laten kijken. Recente tentoonstellingen zijn Nieuwe Zichten, 2022, Oda Park en museum van Bommel van Dam, Venlo ( NL) en G464, 2022, Kunstenlab & Archeologie Deventer, Deventer (NL).  

Elias Cafmeyer (°1990, Roeselare, BE) woont en werkt in Schaarbeek (BE). Hij maakt maquettes, video’s, sculpturen en locatiespecifieke installaties over en in de publieke ruimte. De stedelijke context van een bepaalde locatie en de geldende sociale conventies vormen de belangrijkste inspiratiebronnen voor Cafmeyers werk. Zijn in-situ werk, dat ruwe en industriële materialen zoals hout, metaal en verf omvat, kan onopvallend geïntegreerd zijn of juist sterk contrasteren met de omgeving. Zijn vervreemdende installaties, bestaande uit herkenbare elementen, zoals verkeersborden en straatverlichting in een onlogische setting, creëren een soort tragikomische illusies. Kritiek en humor worden gecombineerd, waardoor de toeschouwer op een luchtige manier  het stedelijk landschapin vraag stelt. Recente tentoonstellingen zijn Connecting stations of past and present, 2022, Lancetti railway station, Milaan (IT) en PaltzBiënnale: Jump the Fence, 2022, De Paltz, Soest (NL).

Fabian Seibert (°1971, Arnsberg, DE) woont en werkt in Aken (DE). Zijn praktijk is veelzijdig en moeilijk in hokjes te plaatsen. Als ontwerper van kleding, sieraden en meubelen gaat Seibert diverse samenwerkingen aan met verschillende partners, bedrijven en educatieve instellingen. Op een directe en indirecte manier richt hij zich op duurzaam leven en werken. Deze ambitie komt ook tot uiting in zijn praktijk als beeldend kunstenaar. Hij eigent zich vaak bestaande beelden toe die bij iedereen bekend zijn. Door objecten en symbolen uit het dagelijkse leven te vervormen, zet Seibert ons aan het denken over hun functie die we meestal niet in vraag stellen. Zonder enige vorm van kritiek te uiten, wijst Seibert ons op verschillende dynamieken binnen onze samenleving. Recente projecten zijn Nieuwe uitzichten, 2022, Museum van Bommel en Dam, Venlo (NL) en Avantgardista 2022, Kohlebunker München (DE).

‍

Kaat van Doren (°1966, Mechelen, BE) woont en werkt in Mechelen (BE). Haar kunstenaarschap staat volledig in het teken van de zon. Ze gebruikt zonnestralen, of het gebrek aan natuurlijk licht, als primair ‘materiaal’ om installaties, schilderijen, foto’s en kunstboeken te maken. Met haar multidisciplinair oeuvre behandelt van Doren diverse thema’s zoals ecologie, industrie en kunstgeschiedenis. Haar werk is een voortdurende zoektocht naar de veelzijdige expressies van het licht, waardoor mensen worden aangezet om na te denken over onze tegenstrijdige relatie met de natuur. Het feit dat we de natuur romantiseren en deze tegelijkertijd vernietigen roept een reeks van filosofische en existentiële vragen op. Recente tentoonstellingen zijn Romantic Paradox, 2023, De Garage, Mechelen (BE) en Space Matters, 2023, Zeit, Antwerpen (BE).

‍

Sarah Smolders (°1988, Antwerpen, BE) woont en werk in Brussel (BE). Naast schilderkunst is site-specifiek werk een belangrijk onderdeel van haar praktijk. Smolders richt zich hierbij op de condities waarin ruimte ontstaat en wordt ervaren. De architecturale essentie, zowel materieel als immaterieel, wordt vervolgens plastisch vertaald en aangebracht in de locatie. Het beeld wordt gevormd door het experimenteren met chemische processen die plaatsvinden tijdens het mengen van verschillende soorten verf, zoals olie-, acryl- en spuitverf. De toevoeging van een abstracte representatie in een specifieke architecturale setting gebeurt subtiel, waardoor er een balans ontstaat tussen verschijnen en verdwijnen. Als een optische illusie die zich beweegt op de grens tussen materie, architectuur en schilderkundige representaties. Recente tentoonstellingen zijn WITHDRAWALS, 2022, LLS Paleis, Antwerpen (BE) en B-SIDES AND RARITIES, 2023, Fred&Ferry Gallery, Antwerpen (BE).

‍

Tijdens GIST organiseert Het huis van Herman Teirlinck een bijzondere reeks literaire programma’s met water als rode draad. Hiervoor werd Oscar van Gelderen als programmamaker aangezocht en Nicky Aerts als gastvrouw. Vijf zondagen (10 september, 24 september, 8 oktober, 22 oktober en 5 november) zullen huis en tuin het decor vormen voor gesprekken tussen kunstenaars die deelnemen aan de triënnale en vooraanstaande Belgische en Nederlandse auteurs zoals Tijs Goldschmidt (winnaar PC Hooftprijs 2022), Caroline Lamarche (Prix Goncourt de la nouvelle 2019), Peter Terrin (shortlist Libris Literatuurprijs 2023), Anneleen van Offel (shortlist Bronzen Uil 2022) en Tommy Wieringa (shortlist Man Booker International Prize 2019, winnaar Libris Literatuurprijs 2013). Daarnaast ook een primeur: Peter Terrin toont voor het eerst fotografisch werk, gecreëerd in opdracht van het huis.

Peter Terrin (1968) houdt zich – naast zijn literaire werk in zijn schrijfkamer – sedert 2016 ook op aan de rafelranden van de stad om te fotograferen. Beiden zijn voor hem een geconcentreerde vorm van waarnemen, een staat van ontvankelijkheid. Hij laat zich verwonderen door wat de wereld hem presenteert, kijkt door de zoeker van zijn camera als was elke dag zijn eerste op planeet aarde. Zijn werk, altijd op zwart-witfilm, omarmt het mysterie en bezit ondanks zijn laconieke registratie een suggestieve kracht die bij momenten raakt aan het spirituele.

Terrins werk bevindt zich op het snijvlak van straat- en kunstfotografie. Esthetisch en thematisch is hij onder meer verwant aan fotografen als Robert Adams, Henry Wessel en Lewis Baltz, die midden jaren zeventig in de VS deelnamen aan de invloedrijke tentoonstelling: ‘New Topographics, Photographs of a Man-Altered Landscape’. Het was een beweging die de klassieke landschapsfotografie op zijn kop zette. Ook minder bekende fotografen als Raymond Moore en Philip Perkis, die er met hun blik in slagen het banale te verheffen tot kunst, blijven Terrin elke dag inspireren.

Peter Terrin is schrijver van een veelvuldig bekroond en vertaald oeuvre. Zijn eerste bundel – Code getiteld – verscheen in 1998. In 2001 volgde zijn eerste roman, Kras. Hij werd twee keer genomineerd voor de AKO Literatuurprijs –voor de roman Blanco en de verhalenbundel De Bijeneters – en won deze prijs met zijn roman Post Mortem. In 2010 werd zijn boek De bewaker genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs; voor deze prijs is hij momenteel ook genomineerd met zijn meest recente roman, De gebeurtenis.

Anneleen Van Offel (1991) is een schrijver die vertrekt vanuit het onderzoek, de reis, de ontmoeting. Voor haar debuutroman Hier is alles veilig (verschenen bij Lebowski Publishers, in 2020) reisde ze vier keer langdurig naar Israël en Palestina, waar ze in gesprek ging met soldaten en hun familie. Hun verhalen gebruikte ze als grondstof voor de roman. 

Ze publiceerde verhalen en poëzie in diverse literaire tijdschriften en schreef gastcolumns voor De Morgen en De Standaard. Op het podium is ze vaak te vinden als performer, als gastvrouw of als interviewer. In de literaire podcast ‘De Zin van Mijn Leven’, die ze maakt in samenwerking met Curieus en Confituur Boekhandels, houdt ze de koetjes en kalfjes op stal om het te hebben over jawel: de zin van het leven. Als bestuurslid van PEN Vlaanderen ijvert ze voor de vrijheid van het woord, zodat die geen dode letter wordt. Ze houdt ervan om als curator mensen samen te brengen in prikkelende programma's, en deed dit al voor het Memento Woordfestival in Kortrijk en Het Betere Boek in Gent.

Door De Morgen werd ze getipt als een van de twintig talenten van 2020 om in de gaten te houden. Ze studeerde Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen en mag zich daardoor sinds 2014 Master of drama noemen, een titel die ze te pas en te onpas misbruikt.

Matthijs de Ridder is een handelaar in teksten, ook wel: schrijver. In zijn literaire non-fictie gaat hij op zoek naar creatieve manieren om het verhaal van onze tijd te vertellen. Zijn boeken Rebelse ritmes en De eeuw van Charlie Chaplin zijn swingende cultuurgeschiedenissen van de twintigste eeuw. Ook schreef hij een literaire geschiedenis van Behoud de begeerte, en ‘Aan Borms’, over het beruchtste gedicht dat Willem Elsschot schreef (aan de collaborateur August Borms).

Matthijs de Ridder is al decennia gefascineerd door het leven en werk van Paul van Ostaijen. Ter gelegenheid van het eeuwfeest van Bezette stad publiceerde hij in 2021 met Boem Paukeslag een spannende nieuwe verkenning van Van Ostaijens meesterwerk. In april 2022 verscheen zijn bij De Bezig Bij verschenen – en lovend ontvangen –biografie Paul van Ostaijen: De dichter die de wereldwilde veranderen, die door Jeroen Dera in De Standaard met vier sterren werd beloond: ‘Ver een leven van amper 32 jaar stelt Matthijs de Ridder ons beeld van Paul van Ostaijen scherp. Toegegeven: met De Ridders biografie wordt het moeilijk wuiven, maar wie Van Ostaijens oeuvre in de toekomst begroet, doet dat het best met dit werk bij de hand.’

Tommy Wieringa (1967) schreef onder meer de romans Alles over Tristan (Halewijnprijs, 2002) en het boek waarmee hij doorbrak naar een groot lezerspubliek, Joe Speedboot (vele nominaties voor literaire onderscheidingen en de F. Bordewijkprijs, 2006). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan (2006).

In mei 2009 verscheen Caesarion, waarover Pieter Steinz in NRC Handelsblad schreef: ‘Tommy Wieringa heeft er met Caesarion voor gezorgd dat hij bij de Grote Tien van de Nederlandse literatuur hoort.’

In 2012 verscheen zijn roman Dit zijn de namen, die werd bekroond met de Libris Literatuurprijs en de publieksprijs van de Gouden Boekenuil 2013. In 2014 schreef Tommy Wieringa het Boekenweekgeschenk, getiteld Een mooie jonge vrouw. Na Dit zijn de namen vertelt Tommy Wieringa opnieuw een migrantengeschiedenis met De dood van Murat Idrissi (2017). In 2017 verscheen tevens zijn verpletterende roman De heilige Rita, over een vader en een zoon, en over de nieuwe tijd in een traditioneel grensdorp. De heilige Rita is bekroond met de Bookspot Lezers- en Literatuurprijs, publieksprijs Gouden Boekenuil en de Inktaap.

In 2019 verscheen Totdat het voorbij is, een keuze van de mooiste verhalen over zijn kinderen. In februari 2021 volgde Gedachten over onze tijd, waarin Wieringa excelleert als columnist. Op 19 september 2023 verschijnt zijn nieuwe roman Nirwana.

Het werk van Tommy Wieringa wordt wereldwijd vertaald, onder meer in het Hebreeuws, Koreaans, Frans, Duits en Engels.

Tijs Goldschmidt (Amsterdam, 30 januari 1953) is een Nederlandse schrijver en evolutiebioloog. Goldschmidt studeerde biologie in Amsterdam en Leiden, hij woonde van 1981 tot 1986 in Tanzania, waar hij cichliden in het Victoriameer bestudeerde als onderzoeker van de Rijksuniversiteit Leiden. Hij schreef er een proefschrift over en publiceerde het boek Darwins hofvijver, waarin hij het wetenschappelijke met het persoonlijke verweeft. In 1993 stopte hij met het doen van wetenschappelijk onderzoek om zich geheel aan het schrijven te wijden.

Darwins hofvijver werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en bekroond met de KIJK/Wetenschapsweekprijs (later opgegaan in de Eurekaprijs) in 1995 en is inmiddels vertaald in onder andere het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Japans en Chinees. Na dit boek publiceerde Goldschmidt vele essays, waaronder De andere linkerkant. In 2001 ontving hij voor zijn bundel Oversprongen de Jan Hanlo Essayprijs. In 2007 hield hij de Huizingalezing onder de titel Doen alsof je doet alsof in de Pieterskerk te Leiden. Goldschmidt is sinds 2008 advisor aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten. In 2022 is de Jan Wolkers Prijs aan hem toegekend voor zijn essaybundel Wolven op het ruiterpad. In december 2022 werd de P.C. Hooft-prijs 2023 aan hem toegekend. Zijn werk verschijnt bij Uitgeverij Van Oorschot.

Caroline Lamarche (Luik, 1955) is een Belgische (Franstalige) schrijfster. Na omzwervingen (Spanje, Parijs, Nigeria) woont ze tegenwoordig in Vlaams-Brabant. Ze schrijft romans, verhalen, gedichten, hoorspelen en toneelteksten. Haar werk verschijnt bij Éditions Gallimard en wordt ook in Frankrijk zeer gewaardeerd. In Nederland en Vlaanderen wordt haar werk uitgegeven door Uitgeverij Vleugels. In 2014 is Lamarche verkozen tot lid van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique. Met haar werk won Lamarche diverse literaire prijzen waaronder de Prix Radio France Inter en de Prix Victor Rossel, de voornaamste literaire prijs van Franstalig België. De verhalenbundel Nous sommes à la lisière (Van dieren en mensen) won de Prix Goncourt de la nouvelle 2019. Haar meest recente roman is La fin des abeilles (Het einde van de bijen) en verscheen in 2022.

Float like a butterfly. Sting like a bee. His hands can't hit what his eyes can't see.(Muhammed Ali)

In ‘League & Legend’ vecht 15Feet6 het uit op de grasmat. Gewapend met polsstokken en tape breken ze elk record op hun weg naar de top. De naam van het spel is irrelevant, de show allesbehalve.

15ft6 (of te wel 4.75m) is de lengte van de Russian bar, een bijzondere circusdiscipline. Een Russian wat? Een lange lat waarop één acrobaat tot wel 7m hoogte, gelanceerd wordt, gedragen door de twee andere acrobaten. Een soort supersonisch dynamisch turnen, of te wel een spectaculaire circusdiscipline, die je niet zo vaak voorbij ziet komen.

Een vrolijke voorstelling van internationale toppers met tape, polsstokken, bascule, Chinese mast en natuurlijk ook de Russian bar. Een ode aan creativiteit, uithoudingsvermogen en een snufje competitie: sport of toch circus zoals je het nog nooit eerder zag!

De drie acrobaten uit drie windstreken van Europa (Spanje, Finland & België/GB), gaan de strijd aan met elkaar, en de zwaartekracht, om erachter te komen: alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.

Kom met het gezin naar het Colomapark voor een namiddag vol plezier. Vanaf 14 uur is er tal van randanimatie te vinden, met om 15 uur de voorstelling ‘League & Legend’. En geniet ondertussen van een hapje en een drankje op het grote terras.

Kan je de wereld redden vanuit de keuken? Sien Vanmaele zoekt naar oplossingen om haar planetaire bezorgdheid te bedwingen. Haar queeste start bij de zee, de plek waar ze vandaan komt, waar alle leven uit voortkomt. Ze neemt je mee op een zintuiglijke reis langs stranden en kliffen, brengt verslag uit van ontmoetingen met zeewieroogsters en zilte landbouwers en filtert de plastic soep uit haar stadsleven. Ze laat je kijken, luisteren, ruiken, voelen, proeven, maar ook snijden, stampen en mengen.

ZEEMAAL is een avond vol hoop, een verbindend diner waarin je nieuwe manieren ontdekt om naar onze stormachtige realiteit te kijken.

‍

CREDITS

Laika IN COPRODUCTIE MET Theaterproductiehuis Zeelandia/Zeeland Nazomerfestival, Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond, Le Channel, scène nationale de Calais en Perpodium MET DE STEUN VAN Vlaamse Gemeenschap en Tax Shelter van de Belgische federale overheid

TEKST EN SPEL Sien Vanmaele | ZINTUIGLIJK CONCEPT Peter De Bie & Sien Vanmaele | MUZIEK Jason Dousselaere | SCENOGRAFIE Studio Kuurjeus & Peter De Bie | EINDREGIEJo Roets | KOSTUUM Manuela Lauwers | DRAMATURGIE Mieke Versyp |KEUKEN Sara Sampelayo, Jean-Philippe Poncin & Annelotte Van Aarst | LICHTONTWERPThomas Stevens | TECHNIEK & PRODUCTIE Anton Van Haver, Rik Van Gysegem, Tom Van den Brande, Robin Angst, Dag Jennes & Pieter Smet

‍

Tijdens deze wandeling krijg je natuurgids Begijn aan het werk te zien. Hij neemt je mee in je eigen streek om vogels te spotten. Zo kom je meer te weten over het reilen en zeilen van onze natuur. Het leven van de gevederde vrienden zal je meer dan verbazen. Niet te missen, deze kleine ontdekkingsreis met rasverteller en comedian Begijn. Fwiet! Fwiet! Is ook de naam van de vogelpodcast en het magazine van Begijn Le Bleu die enthousiast onthaald worden door de media en het publiek.

Jonge, rijzende ster Bjarne Devolder en SKaGeN-lid Clara van den Broek leerden elkaar kennen op het conservatorium van Antwerpen: Bjarne was er student en Clara van den Broek is er opleidingshoofd. Devolder nodigde Van den Broek uit om samen een dialoog te creëren. SKaGeN vroeg Devolder op haar beurt om deel uit te maken van het collectief.

Beide makers vinden elkaar in een affiniteit met de moeder-zoonrelatie. TODAY I KILL YOU vertelt een universeel verhaal, in een vorm die de complexiteit van die moeder-zoonrelatie in al haar aspecten weergeeft: de liefde, de woede, het zich willen verwijderen, het nooit van elkaar losraken, het elkaar nodig hebben, de fantasmes die de relatie rijk is, de projecties, de taboes, het ongezegde, het teveel aan woorden, de zelfhaat en het narcisme.

De voorstelling speelt zich niet af in de beslotenheid van een theater, maar op een parking, in een loods. Moeder en zoon zijn op weg met de auto. Ze raken hevig in discussie met elkaar. Ze houden halt om het uit te praten. Dat uitpraten duurt de hele voorstelling lang. In en uit de auto, niet wetend waar te beginnen, waarnaartoe, waarheen terug te keren. Tot ze ergens geraken. De toeschouwer is daarvan getuige.

Een beeldende, filmische voorstelling over liefde, noodzaak, schijnbaar toeval en passie. Een verhaal van 180 jaar verwondering.

‘Da Capo’ is een kroniek van een circusfamilie. Een beeldende en filmische voorstelling van een familiegeschiedenis van liefde, noodzaak, schijnbaar toeval en passie. Van de kleine Adolph die in 1842 op zijn 15 jaar wegliep met een circus tot vandaag, waar de 7e generatie na Adolph haar intrede doet in de piste van Circus Ronaldo. Een verhaal van 180 jaar verwondering. 

Circus Ronaldo verlangt ernaar om dat verhaal te vertellen. De historie van haar familie van het begin tot in het oneindige. Een universeel verhaal herkenbaar voor ieder van ons, omdat iedereen nood heeft aan steun en vertrouwen, aan verbondenheid, aan familie.

Coaching en muziek zijn in handen van het gouden trio Frank Van Laecke, Alain Platel en Steven Prengels.

‍

Ontdek de prachtige natuur van de Zennevallei tijdens het kunstenparcours of op een van de vele andere wandel- en fietsroutes in de regio, die voeren langs geuzebrouwerijen en de poëzie van Herman Teirlinck. Op je eigen ritme ervaar je hoe natuurgebied en industrieel erfgoed elkaar accentueren, op plekken die in sommige gevallen voor de eerste keer publiek toegankelijk zijn. Hier maak je kennis met de Brabantse Wouden, een nationaal park in wording. Voor vogelspotters voorzien we een speciaal cultureel aanbod en in samenwerking met Peddelsport Vlaanderen hebben we een gloednieuwe route van 6,3 km uitgestippeld om de Zenne af te varen in een kayak.

Het zit in het water, het hangt in de lucht…

Een aantal van onze bestaande wandelingen en fietstochten, naast de GIST-fietsroute van 35,5 km en 3 GIST-wandelingen (Sint-Pieters-Leeuw & Drogenbos 8,5 km/ Beersel 13 km/ Halle 11,5 km > alle routes komen binnenkort live op onze site te staan):

‍

FIETSEN:

Halle-Leeuw route (21 km)

Land van Teirlinck & De Boeckroute (26km)

Hallerbosroute (29 km)

Sierlijke Zenneroute (33 km)

Lambiek-Geuzeroute (41 km)

WANDELEN:

Zennewandeling (4,6 km)

Alambicwandeling (6,7 km)

Bosveldwandeling (7,4 km)

Hemisemwandeling (7,4 km)

Lambiekstoemper-wandeling (9,6 km)

Hogebossenwandeling (10,6 km)

CC 't Vondel nodigt 10 (inter)nationale kunstenaars(collectieven) uit, ze maken elk een "nature art" werk. Nature art is een kunststroming waarin de natuur de inspiratiebron is en tegelijkertijd het materiaal en de plek van de kunstwerken. In een tijd waarin we steeds meer gejaagd leven is terugkeer naar de natuur des te belangrijk.   

Deze Zavelput in Buizingen is zeer geschikt voor "nature-art" door de variatie aan landschapselementen (hoogteverschillen, kleine en grotere vegetatie,...), materialen (bladeren, naalden, takken, zand,...) om mee te werken. 

Sommige werken zijn na het openingsweekend mogelijks nog te bezoeken, het gaat om vergankelijke kunst, waarbij de natuurelementen zoals wind, regen,… de kunst kunnen veranderen of vergankelijk maken.  

Meer info vanaf 1 augustus op www.vondel.be/natureart2023

GIST, vernoemd naar de wilde gisten die het karakter geven aan de unieke Lambiek- en Geuze-bieren uit onze regio. Laat je prikkelen door de kunst van meester sommelier Andy De Brouwer (Les Eleveurs) of de broers Sven en Jurgen Campens (Resto Henri) of ga op ontdekking langs de brouwerijen, stekerijen via de GIST fiets- en wandeltochten. Kom proeven van de echte natuur op je bord en in je glas tijdens onze food-evenementen. Deze kunsttriënnale is ook een culinaire beleving van gezelligheid en lokale krachten, en smaakt naar de wereldwijd vermaarde “champagne van de Zennevallei”.

Hiphop, trap, grime, rauwe dancehall of suave afrobeats, dit dj collectief heeft Brussel mee op de kaart heeft gezet als hiphop heaven van eigen bodem. Het begon met lekker zweterige soirées, daarna de fundamenten leggen voor de glorie van Stikstof, de eerste releases van Zwangere Guy, vaste waarde op BRUZZ en Kiosk radio, en ondertussen een ontelbare reeks snoeiharde concerten in AB, in BOZAR, op Couleur Café,… Met Dj Vega (van STIKSTOF) en dj Proceed (oprichter en dj van End Of The Weak Belgium) achter de decks en host Mouniversal aan de micro staan hun sets bekend als zeer explosief! Watch out and keep it Frontal!

‍

Max Telaer is een van de meest productieve house dj-producers in België. Max begon met gitaarspelen in rockbands, evolueerde naar jazz en viel uiteindelijk in de bodemloze inspiratiebron genaamd deep house. Telaer heeft nu verschillende releases op zijn naam bij verschillende (inter)nationale labels. Hij is een vaste waarde in Berlijn waar hij naast grote namen op de affiche stond van cultclub Loftus Hall. In zijn thuisstad Brussel heeft Max geen intro meer nodig. Hij speelde in Fuse, op een indrukwekkende reeks festivals en is een van de residents in La Cabane. Samen met Habibi Grooves heeft Max Telaer ook het label Groovebox masters opgericht. Dit is lokaal talent met een verfrissend internationale nasmaak.

Vanuit de underground van Moss in Noorwegen maakt dj, producer en grafisch artiest Fett Burger de wereld een iets prettigere plek om samen feest te vieren. Hij publiceert fanzines, organiseert expos en events, en staat mee aan de basis van platenlabel Sex Tags sinds 2002. Zijn sets steunen op een diepe passie voor record diggen, waarbij Fett’s selectie even eclectisch is als de Zennevallei.